دولت فدرال درخواست ۴۱۱ میلیون دلار برای تامین بودجه برنامه موقت سلامت فدرال (IFHP) کرده است که به مهاجران که هنوز تحت پوشش طرحهای سلامت استانی یا منطقهای نیستند، خدمات بهداشتی ارائه میدهد.
در هشت سال گذشته، هزینههای این برنامه به شدت افزایش یافته و بیش از هفت برابر شده است.
این افزایش هزینهها سوالات مهمی را در مورد چگونگی تعادل کانادا بین تعهد انسانی خود به مراقبتهای بهداشتی برای مهاجران و نیاز به حفظ یک سیستم مراقبتهای بهداشتی پایدار برای همه کاناداییها مطرح میکند.
افزایش هزینهها به شدت با افزایش ادعاهای مهاجران در کانادا مرتبط است که به بالاترین سطح تاریخی خود رسیده است. بسیاری از این ادعاها از طریق مسیرهای غیرقانونی مطرح میشوند که چالشهای اضافی برای سیستم بهداشت و درمان ایجاد میکند. پناهندگان اغلب نیاز به مراقبتهای پزشکی فوری دارند که به هزینههای رو به رشد برنامه موقت سلامت فدرال (IFHP) میافزاید.
افزایش تقاضا برای خدمات بهداشتی نه تنها بر IFHP بلکه بر سیستمهای استانی و منطقهای نیز فشار وارد کرده است. این فشار نگرانیهایی را در مورد چگونگی حفظ یک سیستم مراقبتهای بهداشتی پناهندگان پایدار توسط کانادا در عین مدیریت نیازهای جمعیت گستردهتر آن ایجاد میکند.
بحثهای مربوط به مراقبتهای بهداشتی برای مهاجران در کانادا اغلب حول محور عدالت مالیاتی میچرخد. در دوران دولت استیون هارپر، IFHP به شدت کاهش یافت. دولت استدلال کرد که دریافت مزایای بهداشتی توسط پناهندگان که فراتر از مزایای بسیاری از کاناداییها است، ناعادلانه است.
با این حال، منتقدان خاطرنشان کردند که مزایای گستردهتر بهداشت عمومی این برنامه – مانند جلوگیری از شیوع بیماریهای عفونی – آن را ضروری میکند. در نهایت، این کاهشها غیرقانونی اعلام شد و این برنامه توسط لیبرالها در سال ۲۰۱۶ احیا شد.
از آن زمان، افزایش ادعاهای پناهندگی در کانادا، زمینه را تغییر داده است. با ورود پناهندگان بیشتر به سیستم، سوالات مربوط به عدالت و پایداری حتی بیشتر شده است.
کانادا اکنون شاهد یکی از بالاترین تعداد پناهجویان و ادعاهای بهداشتی در تاریخ خود است. بسیاری از تازه واردان به مراقبتهای پزشکی فوری نیاز دارند که فشار اضافی بر سیستمهای بهداشتی که از قبل تحت فشار هستند، وارد میکند. این وضعیت همچنین تلاشهای ادغام پناهندگان را پیچیده کرده است، زیرا سیستمهای تحت فشار برای ارائه پشتیبانی به موقع و کافی تلاش میکنند.
کارشناسان بهداشت عمومی استدلال میکنند که مراقبتهای بهداشتی برای پناهندگان در کانادا یک تعهد اخلاقی و یک ضرورت بهداشت عمومی است. ارائه مراقبت به جلوگیری از شیوع بیماریها کمک میکند و اطمینان میدهد که پناهندگان میتوانند شروع به مشارکت در جامعه کانادا کنند.
افزایش هزینههای IFHP و افزایش تعداد ادعاهای پناهندگی در کانادا سوالات مهمی را در مورد پایداری تعهدات مراقبتهای بهداشتی کانادا مطرح میکند. چگونه کانادا میتواند اهداف بشردوستانه خود را با نیاز عملی به حفظ یک سیستم مراقبتهای بهداشتی پایدار متعادل کند؟
تلاشها برای رسیدگی به این چالشها باید هم نیازهای فوری بودجه مراقبتهای بهداشتی پناهندگان کانادا و هم تأثیر بلندمدت بر سلامت عمومی و سیستمهای اجتماعی را در نظر بگیرند. با ادامه بحثهای عمومی، سیاستگذاران باید راه حلهایی پیدا کنند که ارزشهای کانادا را حفظ کند و در عین حال عدالت مالیاتی را تضمین کند و یک سیستم مراقبتهای بهداشتی پناهندگان پایدار را حفظ کند.
در خلاصه، افزایش هزینههای مراقبتهای بهداشتی پناهندگان در کانادا چالشهای گستردهتری را در مدیریت سیستم مراقبتهای بهداشتی کشور در میان افزایش ادعاهای پناهندگی نشان میدهد. در حالی که نیاز به اقدام فوری واضح است، مسیر پیش رو نیازمند تعادل بین تعهدات بشردوستانه با واقعیتهای منابع محدود است.